Het leven is niet wat je overkomt. We kennen de tegenslagen. Kleine, zoals regen op je huwelijksdag, een lekke band op een ‘moment suprême’ of grote tegenslagen. En dan denk ik aan ziekte en gemis.

Tegenslag hoort bij het leven. We ontkomen er niet aan. Vermijden is onmogelijk.

Ik ken hele positieve mensen met een chronische ziekte, zie mensen lachen en genieten óók na een groot verdriet. Let er maar eens op, je komt ze dagelijks tegen.

We leven in fases. Je komt altijd ergens vandaan en je bent onderweg naar iets nieuws. Altijd. Vaak weet je niet eens dat er iets nieuws op je ligt te wachten. Ik realiseerde me dat voor het eerst toen ik terugbladerde in oude schrijfschriften. Bij ieder schrijfsel staat een datum. Twee jaar geleden was ik anders dan nu. Ik schreef anders, beleefde anders.

Schrijven is een mooie manier om fases te ontdekken. De ene keer beschrijf je een werk-gerelateerde fase, over zingeving, het ‘is dit alles’-gevoel, dan weer spelen relaties de boventoon. Gezondheid, gemis, vertrouwen, geloof, ruimte… álles is te beschrijven.

Ik ben fan van de Omdenken-methode. Na het boek ‘Lastige kinderen heb jij even geluk’, las ik laatst ‘Ik ben oké, jij bent een sukkel’ (zo inspirerend dat ik geheel vrijwillig een boekverslag maakte, ooit komt er een lezing!) Een gebeurtenis is niet wat je overkomt, het is de bedoeling! Het regent en dús ga je lekker naar buiten.

Misschien klinkt het wrang als je nu in een lastige situatie zit. Het raakt je. Ik weet het.. ben zelf ook niet gespaard gebleven van nare periodes…

Maar, stralend zomerweer tijdens je vakantie? Dat was óók de bedoeling. ‘Het komt je toe, het hebt het verdiend’, zeggen we dan. Een nieuwe liefde op je pad? ‘Je trekt het aan, meid’. In eens zie je de perfecte laarzen in de etalage. Het is jóuw geluksdag!

Een ziek kind op de bank, net op de dag dat jij een belangrijke afspraak hebt? Misschien was dat ook de bedoeling? Te laat voor de trein? Wie weet wat je bespaart is gebleven. Je lievelingsbroek in Coronatijd te klein? Tja, daar heb je het zelf naar gemaakt 

Ik durf – na heel wat schrijfwerk – te zeggen dat mijn chronische ziekte de bedoeling was. Met een kort, onschuldig griepje was mijn leven nooit veranderd. Ik was hardleers, moest diep gaan. Reuma is een deel van mij. Ik ging schrijven. Dat was de bedoeling.

Schrijven geeft inzicht, schrijven is helend. Ik heb gelukkig weer meer tijd en ruimte om dagelijks te schrijven. Ik ontdekte de laatste week hoe goed die vrijheid me doet. Er begint weer van alles te borrelen. Binnenkort beginnen de schrijftrainingen weer. Ik kan niet wachten.

Kom je mee schrijven? Misschien is dat wel de bedoeling…