Direct contact? 06-34 91 27 48
Wiepkje Dekker-Bakker (1934-2025) was groot fan van de Feenstra Flyers. In 1988 werd ze uitgeroepen tot supporter van het jaar. In datzelfde jaar werd ze ook geopereerd aan haar hart. Ze greep haar nieuwe leven met beide handen aan. Ze
Anneke van der Wal-van der Goot (1951-2025) wie 69 en allinnich nei it ferstjerren fan har man Marten. Op in datingssite kaam se Sjouke tsjin, se koene noch wol. Beide bekind yn Aldemardum. Anneke wie dêr berne, gie dêr nei
Martje Halma Wijnja (1944-2025) is geboren op 8 december, de dag dat in de vroege ochtend dé overval werd gepleegd op het Huis van Bewaring in Leeuwarden. De kraamverzorgster voorkwam dat haar vader werd meegenomen door de razzia. Haar leven
Hiltje Kramer-van der Wal (1935-2025) is berne yn Boarnburgum en ferhúze op har 34e nei Molkwar. Der waard se boer mei har man Klaas. Se hiene it goed mei harren trije bern op ‘e pleats. Yn 1988 ferlear Hiltsje har
Anton Wierda is 64 jaar geleden geboren in Apeldoorn. Vanaf zijn twintiger jaren woonde hij in Friesland. Hij werkte tijdelijk bij Peek & Cloppenburg in Leeuwarden en daar ontmoette hij Gerard Mous. Zij waren de eerste mannen die 1998 trouwden
Gerard Wijngaarden (1954-2024) is geboren in Stiens, als zoon van bakker Atte Wijngaarden. Sinds zijn 16e had hij verkering met Tineke. Tineke werd verpleegster en Gerard medewerker bij de ING bank. Voor zijn werk werd hij overgeplaatst naar Arnhem. De
Al yn septimber begûn Gonnie Witteveen (1965-2024) mei selsmakke krystkaarten. Se hie in grutte femylje en in protte kennissen, it wie in hiele klus. No is se der dizze Kryst foar it earst net by. Har libben waard lijen, it
Net voor de Kerst van 2017 verhuisden Albert Alberda (1936-2024) en zijn vrouw van Nijesyl naar IJlst. Naar een klein en comfortabel huis, een heel verschil met de oude zuivelfabriek die ze tot dan toe bewoonden. Albert had er zijn
Jantien Folkertsma-de Jong (1944-2024) is berne yn Mirns en Bakhúzen. Se koe knap leare, gie nei de húshâldskoalle en waard gesinsfersoargster. Doe’t se trouwde mei Hessel (skoalmaster) mocht se net mear wurkje. Hessel en Jantien krigen trije bern. Wilma is
Jappie Brouwer (1944-2024) rûn yn Bontebok lâns de doarren mei kofje en tabak. Doe’t er by Annie oanbelle, moast er laitsje. ‘Der is net ien thús’ sei se. ‘Mar, do bist der toch?’, antwurdde hy. It wie yn 1958. Tegearre
Rappie van der Heide-de Boer (1935-2023) liet it waskjen de lêste jierren oan har dochter oer. ‘Mar tink der om’, sei se, ‘der moat al wat Vanish by’. Se rûn der sels altyd kreas by, ek al wiene der perioades
Geert Wiekel (1933-2024) emigrearre op syn 17e mei syn âlders nei Austraalje. Fiif jier letter kaam er werom. Hy waard bussjauffeur, in noflike bussjauffeur. Krekt as yn Austraalje rjochtte hy ek yn Aldemardum in fuotbalklub op: VV NOK. 58 jier
Diemer de Jong (1936-2024) kreeg als rijksagent van Zwaagwesteinde de bijnaam ‘Cop 80’. Hij stond erom bekend dat hij nóóit harder dan 80 reed. Diemer hield van de Wâlden. Hij is geboren in Gerkesklooster en daar ontstond zijn liefde voor
Simme Zwier (1928-2024) leerde lezen van het leesplankje: aap, noot, mies. Nooit zou hij de woorden vergeten. Hij was melkrijder in Boerakker, dat ging met paard en wagen. Zo ontmoette hij zijn vrouw Fenje. Met haar kreeg hij drie kinderen.
Sybren de Jong uit Balk (1967-2024) was 10% van de tijd serieus, voor de rest mocht hij graag slap ouwehoeren. Als stuurman op zee reisde hij de hele wereld over, toch was hij het allerliefst thuis bij zijn gezin. Het
Jan Meijer (1958 – 2024) is berne yn it kleaster fan Wolvegea, hy groeide op yn De Knipe. It wie in echte bisteman, mar hy waard timmerman, yn it femyljebedriuw Meijer en oare bedriuwen. Neist timmerman waard hobbyboer yn Rotsterhaule,
Jappie Scholten (1947-2024) voetbalde vroeger bij Hubert Sneek. Hij was een goede voetballer, totdat de combinatie van het fysiek zware werk als ijzervlechter en de trainingen hem te zwaar werd. Hij stopte en kon vanaf toen genieten van een borrel
Hinke Folkertsma-Boersma fan Starum (1946-2024) makke nochal wat tsjinslagen mei yn it libben. Mar altyd bleau se fertrouwen op it goede. Se groeide op yn Laaksum, ferhúze as famke fan 11 nei Warns en wenne sawat 60 jier yn Starum.
Wike Hoekstra (1934-2024) is yn Jutryp berne. Se hat der in moaie jeugd hân. De oarlochsjierren fûn se eins wol gesellich. Musyk meitsje en kaarte mei de ûnderdûkers by harren thús. Wike troude mei Klaas Bruinsma en krig’ fjouwer bern.
Hillie Borger-Seefat (1926-2024) uit Drachten bakte tot haar 93e op Oudejaarsdag oliebollen en zelfgemaakte kroketten. Hillie was als kind al erg zorgzaam en behulpzaam. De oorlogsjaren maakte ze bewust mee. Ze moest stoppen met haar opleiding tot kapster en werd
It libbensferhaal fan Leo Nagelhout út Balk (1937-2024) ‘At it hert mar op it goede plak sit’, sei Leo’s mem altyd. En dat wie it gefal, Leo hie in hert fan goud, ek al wie er soms ûndogens. Leo wie
Frou Geertje de Jong-van der Wal (1939-2023) woe wól mei it fleantúch nei Gran Canaria, mar dan moast der ál in blik brúne beannen mei. Earder giene sy en har man mei beide bern noait fierder as in oere fan
Op Paasmorgen het verhaal van Alexander Oenema (1977-2021) die als vrolijk jongetje met twee broers opgroeide in Oosterwolde. Hij was een buitenkind, en speelde het liefst soldaatje. Niet vreemd dat hij later militair werd en ons land ging dienen. Helaas
Minne Halma (1945-2023) was een man van diverse hobby’s. Als meubelstoffeerder had ook antiek zijn interesse. Minne was erg precies, gebruikte goede materialen voor íedere hobby. Vroeger ging zijn tijd naar de brommers, later een boot, vogels houden, zeevissen, modeltreinen
Henk Poepjes (1937-2024) uit Sloten – beter bekend als Hompie – was visser, beroepsvisser. Totdat het familiebedrijf werd uitgekocht. Hij was ook hobbyboer en verzamelaar. In alles zag hij waarde. In spullen en in het delen van verhalen. Henk werd
‘Je kinne it famke wol út Dokkum helje, mar Dokkum net út it famke’ is fan tapassing op it ferhaal fan Hittje Leegstra-Joustra (1932-2023). Hittje ferhúze op har 24e mei har man Ruurd nei De Westereen. Dêr waarden trije fan
Marieke Postma (1951-2023) wie idealistisch. Se ferbouwde har eigen fruit en griente, makke self appelsap, huning en wol. Se libben neffens it gedachtegoed van De Club van Rome. De trije bern hiene in moaie jeugd, oant harren âlders skieden. Marieke
Pieter Hofstra (1988-2023) is ien fan in twilling. Hy en syn broer waarden berne mei de spiersykte SMA type 2. Pieter wie in bysûndere soan en broer. Hy siet fan jongs ôf oan yn in rolstoel. Mar hy wie fansels
Jeje de Jong-de Jong (1943-2023) wenne de earste jierren nei har trouwen yn Lelystêd, doe noch de Zuidelijke IJsselmeerpolders. Yn 1996 ferhúze se werom nei Molkwar, wer’t de neiste femylje om har hinne wenne. Dat wie moai. Jeje wie in
Gorrit Kuipers (1947-2023) wenne en wurke oant 2014 op in pleats yn it Heidenskip. Altyd hat er it wurk mei hynders dien. Hy soarge der (mei) foar dat it Fryske hynder besteansrjocht hâlde. 50 jier wie er sjurylid fan de
Margje Oom-Boonstra (1947-2023) was getrouwd met Jaap. Margje hield hun gezin met twee kinderen draaiende. Toen Jaap op z’n 56e met pensioen ging, moest ze daar eerst flink aan wennen. Ze ging er graag samen op uit, maar genoten dubbel
Dit is it ferhaal fan Hessel Folkertsma (1942-2023) Hy wie 20 jier skoallemaster yn Ealahúzen en wenne sûnt 1988 yn Balk. Hessel wie fan de Fryske taal, hy helle syn foech en joech les by de Afûk. Alle jierren gie
Mieke Bruggeman-Herman (1936-2023) groeide op in het Gooi. Ze ging naar de kweekschool in Bussum en kreeg verkering met Rorik. Met hem bedacht ze het snode plan om te ‘vluchten’ naar Vlieland. Ze raakte hélemaal verknocht en het kostte haar
It libbenferhaal fan Sietske Dijkstra-Seinstra (1949-2023) is it ferhaal fan in levenslustige frou. De COPD fan de lêste jierren makken it net maklik, se fûn it lestich te akseptearen dat net alles mear koe. Wat se noch wól koe, wie
Hielke Boersma (1937-2023) was boer in Langelille en alle dagen aan het werk. Hij had weinig tijd voor hobby’s, maar als er ijs lag, móest hij schaatsen. Hij reed veel tochten, waaronder de Elfmerentocht, de Elfstedentocht en de Sterrit. Zijn
Anne Terpstra (1946-2021) wie elektrisjen. Eins hie der graach masjinist op sé wurde wollen. Mar doe’t er yn 1964 nei Singapore gie en njoggen moanne fuortbleau, dy bliken dat it wurk net by him passe. Wol soe er altyd sterke
Piet Boschma (1955-2023) krig’ op syn 10e syn earste dowen. Doe’t er as jongfeint fekansjewurk die by in oannimmer boude hy in dowehok yn de tún. Der wisten syn âlders neat fan, dy wiene op fekânsje. At Piet slim siik
It libbensferhaal fan Grietje Altena-Bijlsma (1934-2023). Se is berne op Sânfurd, yn in lyts húske neist de tsjerke. Al jong gie se út te wurkjen nei de boer, yn ferskillende Fryske doarpen. Op har 20e kaam se yn Nijemardum en
It libbensferhaal fan Janny Boersma (1951 – 2022) út Aldegea (DFM). Eltsenien wie wiis mei Janny. De winkelman wer’t se op har 14e al by wurke, har freonen en freondinnen, de bern yn har klasse(n) en fansels har man Jaap
In gesprek met Janne, onze jongste dochter. Haar moeder heeft natuurlijk een ietwat bijzonder beroep. Hoe kijk je daar als kind tegenaan? En wat zou je je moeder nog wel eens willen vragen? Het is vakantie en het is leuk
Het levensverhaal van de enthousiaste en reislustige Annika Bruggeman (1991-2023) Als zij een kamer binnenkwam, dan voelde je haar warmte, liefde en energie. Ze was gek op haar familie en vrienden en zij op haar. Op 3 april 2023 stapte
It libbensferhaal van Jan Piers Haven út Sint Nyk (1972-2022). Jan wie sûnt 2012 profesjoneel ballonfaarder, ûnder de namme JPH Ballonvaarten. Farre mei Jan dat wie in feestje. Jan koe moai fertelle, én swetse. Winters gie er graach nei Eastenryk.
It ferhaal fan Geertje Hiemstra-van der Velde (1934 – 2022) Geertje komt fan de Waadhoeke en is op har 32e mei man en (doe noch) trije bern ferhúze nei Gaasterland. Tsien jier letter stoar har man. Geertje bleau allinnich –
Het levensverhaal van Clasien de Jong-Schaafsma (1937-2022) Een excentrieke, flamboyante dame, trotse oma en overgrootmoeder.
Lammert Sape Stellema fan Dokkum (1937 – 2021) wie in ‘veelzijdig’ man. Sportman, fûgelman en noch safolle mear.
Eelke Lok vraagt Tine naar haar werk als schrijver van levensverhalen en In Memoriams. Eelke: ‘Vroeger op 4 mei mochten wij tot 2 minuten voor 8 buiten spelen, dan werden we naar binnen geroepen om stil te zijn. En daarná
Het levensverhaal van Natalie Roffel-Weil. Zorgen zat haar in het bloed. Vanuit de zorg stapte ze over naar het onderwijs, waar ze haar echte roeping vond. Ze vertrouwde altijd op haar innerlijke wijsheid.
It libbensferhaal van Sietse Langenkamp (1951-2022) út Balk, in man mei gouden hannen.
It libbenferhaal van Sietske de Vries-Wind (1936 – 2022)
